പപ്പയ : എളുപ്പംവളരുന്ന സസ്യം

എംകെപി മാവിലായി

പപ്പയ ഇന്ത്യയിൽ എല്ലായിടത്തും കാണാം. മലയാളിക്കും സുപരിചിതമായ പഴമാണിത്. കപ്പക്ക, ഓമക്ക, കപ്പളങ്ങ, കറ് മോസ്, പപ്പരക്ക എന്നിങ്ങനെ മലയാളത്തിൽ പപ്പായക്ക് നിരവധി പേരുകളുണ്ട്. കാരിക്കേസിയേ (Caricaceae) കുടുംബത്തിൽ പെട്ട ഈ സസ്യത്തിന്റെ ശാസ്ത്രനാമം കാരിക്ക പപ്പായ (Carica papaya ) എന്നാണ്.
അമേരിക്കയാണ് പപ്പായയുടെ ജന്മദേശം. ഇന്ത്യ, ദക്ഷിണാഫ്രിക്ക തുടങ്ങി ലോകത്തിന്റെ മുഴുവൻ ഭാഗങ്ങളിലും ഇന്ന് പപ്പയ കൃഷി ചെയ്തുവരുന്നുണ്ട്. ഇന്ത്യയിൽ ആന്ധ്രപ്രദേശ്, കർണ്ണാടക, തമിഴ്നാട്, ബീഹാർ, അസ്സാം, ഗുജറാത്ത് തുടങ്ങി ഒട്ടുമിക്ക സംസ്ഥാനങ്ങളിലും തോട്ട മടിസ്ഥാനത്തിൽ ഇത് കൃഷി ചെയ്തു വരു ന്നുണ്ട്. പപ്പായയുടെ വാണിജ്യ ഉൽപ്പാദനത്തിൽ ഒന്നാം സ്ഥാനം മണിപ്പൂരിനാണ്.

സസ്യ വിവരണം

അഞ്ച് മുതൽ പത്ത് മീറ്റർ വരെ ഉയരത്തിലാണ് പപ്പയയുടെ വളർച്ച . എളുപ്പത്തിൽ വളരുന്ന ഈ മരത്തടി ഒട്ടും ഉറപ്പില്ലാത്തതാണ്. തണ്ടിന്റെ അഗ്രഭാഗത്താണ് ഇലകൾ ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്നത് . വേരുകൾ അധികം ആഴത്തിൽ ഇറങ്ങിപ്പോകാറില്ല. രണ്ടടിയോളം നീളമുളള അകം പൊള്ളയായ കുഴലു പോലെയുള്ള തണ്ടുകളുടെ അഗ്രഭാഗത്താണ് ഇലകൾ കാണുക. ഇലകൾ വളരെ വലുതും പച്ചനിറത്തിൽ കൈപ്പത്തി മാതിരി വലിയ പാളികളോട്‌ കൂടിയതുമാണ്.ചെടിയുടെ ഏതെങ്കിലും ഭാഗത്ത് പോറൽ ഏൽപ്പിച്ചാൽ പാല് പോലെയുള്ള കറ ഉണ്ടാവുന്നത്
പപ്പയയുടെ പ്രത്യേകതയാണ്. ചെടിയിൽ ആൺ, പെൺ മരങ്ങളും കൂടാതെ ആൺ പൂക്കളും പെൺപൂക്കളും ഒരുമിച്ച് കാണുന്ന മരങ്ങളും ഉണ്ട്. പൂവിട്ട് നിൽക്കുന്ന ആൺ മരങ്ങളെ പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചറിയാം. നീണ്ട പൂത്തണ്ടുകളുടെ അഗ്രഭാഗത്താണ് ആൺപൂക്കൾ കാണപ്പെടുക. പെൺ മരത്തിലെ പൂക്കൾ തടിയോട് ചേർന്ന് കുറുകിയ ഞെട്ടുകളിലാണ് ഉണ്ടാകുക. എല്ലാ കാലത്തും പൂക്കളും കായ്കളും ഉണ്ടാകും. ചെടികൾ പൂക്കുന്നത് വരെ ചെടി ആണോ , പെണ്ണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാനാവില്ല.
പെൺപൂക്കൾ പരാഗണം നടന്നാൽ നമ്മുടെ കാലാവസ്ഥയിൽ നാലര – അഞ്ച് മാസം കൊണ്ട് കായ്കൾ വിളഞ്ഞ് പഴുക്കും. വെളളനിറമുള്ള വിത്തുകൾ കായ്കൾ പാകം വരുന്നതോടെ കറുപ്പ് നിറത്തിലാകും.

മണ്ണും കാലാവസ്ഥയും

ഉഷ്ണമേഖലാ പ്രദേശമാണ് പപ്പയ വളരാനനുയോജ്യം. കനത്ത മഴയും കടുത്ത വരൾച്ചയും ഇതിന്റെ വളർച്ചയെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കും. 22_26 ഡിഗ്രി C ചൂടാണ് പപ്പായ കൃഷിക്ക് അനുയോജ്യം.ഫലപുഷ്ടിയും വെള്ളം കെട്ടി നിൽക്കാത്തതുമായ എല്ലാതരം മണ്ണിലും പപ്പയ നന്നായി വളരും.

കൃഷി രീതി

നാടൻ ഇനങ്ങൾക്ക് പുറമെ വർഗസങ്കരണം വഴി തയ്യാറാക്കിയിട്ടുള്ള മികച്ച ഇനങ്ങൾ ഇപ്പോൾ പ്രചാരത്തിലുണ്ട്.
വാഷിങ്ങ്ടൺ, ഹണിഡ്യൂ ,റെഡ് ലേഡി , കൂർഗ് ഹണിഡ്യൂ , സോളോ , പൂസ ഡ്വാർഫ് , സൂര്യ, കോ-2, കോ- 5, കോ-7, പൂസനൻഹാ, പൂസ ജയന്റ്, പൂസ ഡിലീഷ്യസ് എന്നിവ മികച്ച ഉൽപ്പാദന ക്ഷമതയുള്ളവയാണ്.
ഇവയിൽ കറ (പപ്പയിൻ ) എടുക്കുന്നതിന് ഏറ്റവും യോജിച്ചത് കോ- 2, കോ- 5 എന്നീ ഇനങ്ങളാണ്.
വിത്ത് വഴിയാണ് പ്രവർദ്ധനം. പഴുത്ത പപ്പയുടെ വിത്താണ് നടുവാനായി ഉപയോഗിക്കുക. വിത്ത് പാകാൻ പറ്റിയ സമയം ഫെബ്രവരി – മാർച്ച് ആണ്. രണ്ട് മീറ്റർ നീളവും ഒരു മീറ്റർ വീതിയും 15 സെ.മീറ്റർ ഉയരവുമുളള വാരങ്ങളിൽ അധികം ആഴത്തിലല്ലാതെ വിത്ത് പാകാം. വിത്തുകൾ തമ്മിൽ 5 സെ.മീറ്ററും വരികൾ തമ്മിൽ 15 സെ.മീറ്ററും അകലത്തിലാണ് വിത്ത് പാകേണ്ടത്. ഒരു എക്കർ സ്ഥലത്തേക്ക് ആവശ്യമായ തൈകൾ ലഭിക്കാൻ 100 ഗ്രാം വിത്ത് മതിയാകും.
പോളിത്തീൻ ബാഗിൽ വിത്ത് പാകിയും തൈകൾ ഉണ്ടാക്കാം. മണ്ണും മണലും കാലിവളവും തുല്യ അളവിൽ ചേർത്ത മിശ്രിതം കൊണ്ട് ബാഗ് നിറച്ച് ഓരോ ബാഗിലും രണ്ട് വിത്ത് വീതം നടാം. മുളച്ച് കഴിയുമ്പോൾ കരുത്തുള്ള ഒരു തൈ നിർത്തി ബാക്കിയുളളവ പിഴുത് മാറ്റണം.
മൗണ്ട് ലെയറിങ്ങ് എന്ന കായിക പ്രവർദ്ധന രീതിയിലും തൈകൾ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കാം.

വിത്തിട്ട് ഒന്നര – രണ്ട് മാസത്തിനകം തൈകൾ സ്ഥിരമായ സ്ഥലത്തേക്ക് മാറ്റി നടാം.
അൻപത് സെ.മീ. വീതം നീളം, വീതി, താഴ്ചയുള്ള കുഴികളെടുത്ത് മേൽമണ്ണും ചാണകപ്പൊടിയും ചേർത്ത് നിറക്കണം. മഴക്കാലത്തോടെ തയ്യാറാക്കി വെച്ച സ്ഥലങ്ങളിൽ തൈകൾ നടാം. ചെറുപ്രായത്തിൽ ആണും പെണ്ണും തിരിച്ചറിയാൻ സാദ്ധ്യമല്ലാത്തതു കൊണ്ട് ഓരോയിടത്തും രണ്ടാേ മൂന്നോ തൈകൾ വീതം നടേണ്ടതാണ്. നട്ട തൈകൾക്ക് താൽക്കാലികമായ തണൽ തൈകൾ പിടിച്ചു കിട്ടുന്നതുവരെ നൽകണം. ചെടികൾ പുഷ്പിച്ച് ലിംഗഭേദം തിരിച്ചറിഞ്ഞാൽ 10 പെൺ ചെടികൾക്ക് ഒരു ആൺ ചെടിയെന്ന തോതിൽ നിർത്തി ബാക്കി ആൺ ചെടികളെല്ലാം മുറിച്ചു കളയണം .
നടുന്ന ഇനമനുസരിച്ച് നട്ട് മൂന്ന് മാസം മുതൽ പത്ത് മാസത്തിനകം ചെടികൾ കായ്ച്ച് തുടങ്ങും.
ഓരോ വർഷവും മഴ ആരംഭിക്കുന്നതോടെ 25 കി.ഗം എന്ന തോതിൽ ജൈവ വളം തൈയുടെ ചുറ്റും വേരുകൾക്ക് കേട് വരാത്ത വിധം തടമെടുത്ത് നൽകുന്നത് വിളവർധനക്ക് സഹായകമാകും. ഒരു വർഷം ഒരു ചെടിയിൽ നിന്നും 30 കായ്കൾ വരെ ലഭിക്കും. മൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം വിളവ് കുറഞ്ഞ് വരും.

പോഷക -ഔഷധ ഗുണങ്ങൾ

പപ്പയയെ പോഷകക്കലവറയെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാം.
100 ഗ്രാം പപ്പയയിൽ ജലാംശം 90.8 ശതമാനം, അന്നജം 7.2 ഗ്രാം, കൊഴുപ്പ് 0.1 ഗ്രാം, മാംസ്യം 0.6 ഗ്രാം, കാൽസ്യം 17 മി.ഗ്രാം , ഇരുമ്പ് 0.5 മി.ഗ്രാം , ഫോസ്ഫറസ് 13 മി.ഗ്രാം , തയമിൻ 0.4 മി.ഗ്രാം , വിറ്റാമിൻ ഡി 57 മി.ഗ്രാം , വിറ്റാമിൻ സി 115.25 മി.ഗ്രാം , ഡയറ്റി നാരുകൾ 0.9 ഗ്രാംഅടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.
സുക്രോസ്, ഗ്ലൂക്കോസ് തുടങ്ങിയ പഞ്ചസാരയിനങ്ങളാണ് ഈ പഴത്തിന് മധുരം നൽകുന്നത്.
പപ്പായ കഴിക്കുന്നത് ദഹനത്തിന് നല്ലതാണ്. മാത്രമല്ല വയറ്റിൽ ഉണ്ടാകുന്ന കൃമികളെ നശിപ്പിക്കുവാനും ഇത് ഉത്തമമത്രെ. ചർമ്മരോഗങ്ങൾക്ക് പഴുത്ത പപ്പയ അരച്ചുപുരട്ടാറുണ്ട്. മുണ്ടിനീരിന് ശമനം നൽകാൻ ഇതിന്റെ പൂക്കൾ അരച്ച് പുരട്ടാറുണ്ട്. സൗന്ദര്യ വർദ്ധക വസ്തുക്കളുടെ നിർമ്മാണത്തിനും പപ്പായ ഇന്ന് ഏറെ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ക്രീമുകൾ, സോപ്പുകൾ, ഫേഷ്യൽ ക്രീമുകൾ എന്നിവയിൽ പപ്പായയുടെ സത്ത് ഉപയോഗിച്ചു വരുന്നു.
മൂപ്പെത്താത്ത പപ്പയിൽ അടങ്ങിയിട്ടുള്ള ഫൈറ്റോ കെമിക്കൽ ഘടകം ഗർഭധാരണ സാദ്ധ്യതയില്ലാതാക്കുമത്രേ. പപ്പയ ഇലയിലും കായയിലും കാർ പെയ്ൻ, ആൻ തൽ മിൻ ടിക് ആൽക്കലോയ്ഡ് അടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. രക്തത്തിലെ പ്ലേറ്റ്ലറ്റുകളുടെ എണ്ണം കൂട്ടുമെന്ന വിശ്വാസത്തിൽ ഡെങ്കിപ്പനിയുടെ ചികിസയിൽ ഇതിന്റെ ഇല ഉപയോഗിക്കുന്നു. ചില രാജ്യങ്ങളിൽ മലേറിയക്ക് ചികിത്സയായി പപ്പായ ഇല കൊണ്ടുള്ള ചായ കുടിക്കാറുണ്ട്.
ഭക്ഷ്യവിഭവമെന്ന നിലയിൽപപ്പയ കൂടുതലായും ജ്യൂസ്, ജാം, ഫ്രൂട്ട് സലാഡ് എന്നിവക്കായാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്.